Kao u slučaju svih dosadašnjih uravnilovki i trulih kompromisa na prostoru bivše Jugoslavije, najveća šteta se i u slučaju ove Deklaracije nanosi srpskom narodu. Srbima, koji su stvorili najveći deo jezičke baštine na ovom jeziku, koji su jezik kodifikovali i prvi mu dali pismo, pravopis, standard i status književnog jezika, sada se zabranjuje da kodifikacije nastale u proteklih 15 godina smatraju varijantama srpskog jezika, a njihova viševekovna jezička baština se proglašava za „jednaku i ravnopravnu“ sa ukupnim tiražem „Dnevnog avaza“ i dve-tri godine zapisnika crnogorske skupštine, što su ukupni dometi „bošnjačkog“, odnosno „crnogorskog jezika“

Tako stručno i psiho-fizički pripremljeni radnik, kome u redovnim intervalima sleduje unapređenje uz dalju dokvalifikaciju uz rad i doživotno zaposlenje,  „venčava“ se za firmu a firma postaje staratelj njegove porodice.  

Dejan J. Subotić bio je sin našeg poznatog pesnika Jovana Subotića (1817 – 1886), predsednika Matice srpske, učesnika Majske skupštine, advokata i narodnog tribuna. Iz braka sa Savkom Polit Desančić, Jovan je imao sedmoro dece: Dejana, Žarka, Vidu, Vericu, Vojislava, Branislava i Ozrena. Žarko i Vida preminuli su kao deca, a dr Vojislav J. Subotić bio je čuveni hirurg i osnivač Medicinskog fakulteta u Beogradu

Globalna propaganda protiv nas apsolutno postoji. Mislim da je predrasuda koja je stvorena prema Srbima ogromna, i da će nju na svojim plećima nositi bar još jedna generacija posle nas. To je potpuno nesporno. 

DŽejms Bond je u velikom broju svojih avantura imao uspešnu saradnju i romanse sa fatalnim ženama koje rade za KGB i Vladimir Putin pošteno govoreći deluje kao vanbračno dete rođeno iz jedne takve veze. Ako imamo u vidu takvu pozadinu junaka, potpuno je očekivano da se u nekom od Bondova pojavi kao negativac. 

Koliko god potreba naših sugrađana da učestvuju u ovoj najnovijoj modi bila smešna, iskarikirana i u suštini besmislena, Beograd i drugi gradovi Srbije daleko su od pomame koja je u vezi sa ovom igrom zahvatila metropole sveta.

 Iz „turskog doba“ reditelj nas vodi epohom novije istorije, slobodnoumetnički birajući scene i teme. Tako, publika uživa u operskom glasu austrougarskog oficira ili saznaje o atmosferi u „madžaricinom“ lokalnom hotelu, ujedno kupleraj-krčmi predratnoj i poratnoj.

U istoriji ljudskoj nije bilo vremena tako velikog i tako sudbonosnog kao što je naše vreme. Sudbonosno je naše vreme po život svih država, svih plemena i svih naroda i svih generacija ljudskih, koje sada žive i koje će posle nas doći.

Zgrada se zida punih pet godina, od 1960. do1965., dovršava u jesen 1965. godine, kada i sama ustanova menja naziv u „Muzej savremene umetnosti“, koji nosi i dan-danas, i zvanično se otvara na godišnjicu oslobođenja Beograda, 20. oktobra 1965.

Problem je u tome što izgleda samo on uspeva da prepozna i pronađe uspehe njegovog ministarstva, a već je odavno uzaludan posao ozbiljno komentarisati negove nebulozne izjave.