Domoljubi i branitelji protiv vukovarske ćirilice

Verovatno primorane skorim ulaskom u Evropsku uniju da najzad počnu da poštuju sopstvene zakone, hrvatske vlasti objavile su  da će u Vukovaru, gradu sa skoro 35% Srba, u zvaničnu upotrebu biti uvedeni srpski jezik i srpsko pismo. (Prema njihovom ustavu,  potrebno je da manjinsko stanovništvo broji 30% od ukupnog broja. U Vukovaru je prema poslednjem popisu iz 2011.godine živelo 57,37% Hrvata i 34,87% Srba. Zanimljiv je taj odnos prema popisu iz1990, kada je u Vukovaru bilo 47,83% prema 32,90 %Srba). Iako se, recimo, kad je reč o italijanskom jeziku kao službenom, kojim se bez ikakvih smetnji služi italijanska manjina u Istri iako ne ispunjava postotak od 30%, u Vukovaru su  lokalni branitelji i domoljubi burno negodovali kada su doznali da se priprema  uvođenje srpskog jezika i pisma u zvaničnu upotrebu.

Svoje ogorčenje nisu krili ni pred kamerama Hrvatske televizije, preteći  da će  se odlučno suprotstaviti nameri da se  ćirilično pismo nađe na  uličnim tablama i drugim javnim mestima njihovog grada, pošto su ”Srbi ubijali hrvatske građane i ostavili Vukovar u ruševinama”. Neki su zahtevali da se ponovo popiše stanovništvo Vukovara, tvrdeći kako je navedeni postotak Srba netačan, drugi su negirali da se u Vukovaru uopšte govori srpskim jezikom, već da svi u anketama izjavljuju da govore hrvatskim (kako bi se tek proveli kad bi pomenuli srpski!), a posebno se istakla  jedna gnevna starica u poodmaklim godinama koja je pakosno uzvikivala  da “ćirilice nigda ni bilo u Vukovaru (što možda baš i nije tačno) i da je nigda neće ni biti!”

Ovo je, razume se, samo reagovanje ”na prvu loptu”. Ozbiljnija se tek pripremaju i, svakako će podstaći i okupiti ogorčene domoljube i branitelje iz čitave ”njihove lijepe”. Glavni “prosvjed” zakazan je za  drugi februar, kada će se u Vukovaru održati veliki narodni skup na kome će se od vlasti zahtevati da povuku svoju “nepromišljenu i nedostojnu odluku” o uvođenju u službenu upotrebu srpskog jezika i pisma, odnosno, da na nju proglasi moratorijum od dvadeset godina. Verovatno im taj vremenski period izgleda dovoljan da se preostali Srbi prevedu u katoličku veru i postanu Hrvati, čime bi odluka o zvaničnoj upotrebi srpskog jezika i ćirilice postala potpuno bespredmetna.

A sasvim nedavno, objavljeno je da se na drugom delu te iste Hrvatske gradi spomenik “hrvatskoj ćirilici”, ili, kako se navodi, “primarnom hrvatskom pismu do 15. veka”. Gotovo u isto vreme, HAZU je  u Zagrebu održao “znanstveni skup jezikoslovaca”,  “dokazujući” – bez srama i stida -  da je ćirilica, u stvari, hrvatsko pismo, koje je, istina, tokom vekova, neopravdano zanemareno.

Što se tiče hrvatskih domoljuba i branitelja, koji sada protestuju u Vukovaru i onih koji se iz svih krajeva “njihove lijepe” spremaju da drugog februara još odlučnije pokažu šta misle o uvođenju srpskog jezika i pisma u zvaničnu upotrebu, oni ili nikada nisu  čuli  za “hrvatsku ćirilicu”, ili bolje od svojih “znanstvenika” znaju i osećaju čije je, zapravo, pismo na koje su toliko alergični.