Vučić i Milo kao teolozi

U akademskim krugovima Mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija neretko smatraju najvećim živim srpskim teologom. Komplet izabranih/sabranih dela Mitropolita Amfilohija  sadrži 30 naslova u 36 knjige. Posebnu vrednost ima njegova doktorska teza „Tajna Svete Trojice po Svetom Grigoriju Palami“ iz 1973. godine. Ona je napisana na grčkom jeziku i odbranjena na Bogoslovskom fakultetu Atinskog univerziteta. Grčki teolozi su je ocenili kao jednu od deset najboljih knjiga o Svetom Grigoriju Palami (velikom grčkom teologu i svecu, poznatom po učenju o isihazmu i božanskim enegrgijama) u poslednjih sto godina. Mitropolit se školovao i u Berlinu, Rimu i Parizu. Bio je i dekan Bogoslovskog fakulteta u Beogradu, napisao je veliki broj naučnih tekstova i govori nekoliko stranih jezika. Mitropolit je bio i omiljeni učenik, mnogi smatraju i naslednik, najvećeg modernog srpskog teologa Justina Popovića. Mitropolit je ugledna ličnost i van SPC. Ruski patrijah Kiril je izjavio početkom 2020. da je Mitrolit Amfilohije „borac za pravoslavlje“, Carigradski patrijarh je u junu  2019. godine uputio pismo Đukanoviću u kojem ističe da zajedno sa svim drugim pravoslavnim crkvama „kao jedinu pravoslavnu kanonsku jurisdikciju u Crnoj Gori priznaje onu pod nadležnošću Mitropolita Crnogorskog Amfilohija, jerarha najsvetije srpske crkve“. Vaseljenski patrijarh zaključuje da nikada CPC nije bila autokefalna.

Sa druge strane, Đukanović i Vučić nemaju nijedan objavljen tekst iz teologije niti su ikada polagali predmet crkveno pravo (ponovo je uveden na Pravnom fakultetu u Beogradu tek akademske 1996/1997). Koliko je poznato, formalno znanje iz teologije nemaju ni njihovi najbliži savetnici i saradnici poput Roćena ili Bebe Popovića, kao ni premijeri Brnabićka (biši kadar USAID) i Marković (biši kadar UDBE). Verovatno niko od njih ne zna da kaže nešto više o temama poput poznanja Svete trojice, tripostasnog Boga, sjedinjenja i razlikovanja u Svetoj Trojici, nestvorene Trojičine energije, raspravi između Palame i Varlama, Nilu Kavasilu i Isaku Argiru i Energiji očovječenog Logosa, odnosno o temama koje Mitropolit obrađuje u svom doktoratu od oko 400 strana.

Ipak, Đukanović i Vučić se bez ustezanja bave teološkim i crkvenim temama. Vučić je u januaru 2020. godine izjavio da o Zakonu o slobodi vjeroispovjesti ne treba da pregovora Mitropolit već Patrijaršija u Beogradu. Mesec dana pre toga u intervju za TV O2 je „otkrio“ nešto što, kao što smo videli u pismu Carigradskog patrihjarha, ne poznaje nijedna pravoslavna crkva na planeti. Izjavio je da je autokefalna CPC  navodno de jure postojala pre 2006. godine. U autorskom tekstu za 500-ti broj Pečata iz 2017. je napisao da mu je Martin Luter osnivač protestanske crkve  bliži od Svetog Nikolaja Velimirovića.

Velika samouverenost koju ova dva nova ''teologa''  demonstriraju u svom neznanju je karakteristična za tranzicione biznismene balkanskog tipa . Obično se kod takvih ljudi iza velikih državnih i crkvenih tema uvek nalazi ono što je za njih najsvetije - imovinski interes

Vučićev prijatelj , poslovni partner i kolega teolog Đukanović posle povratka iz Majamija takođe „otkriva“ da je autokefalna CPC navodno postojala kroz istoriju. On razrađuje ovu više nego originalnu tezu tako što  preuzima ulogu profesora teologije i „istražuje“ period od drugog ukidanja Pećke patrijašije 1776. godine do kraja Prvog svetskog rata 1918. godine i na osnovu toga dolazi do zaključka o navodnoj autokefalnosti.

Dakle, predsednici Srbije i Crne Gore, koje je Mitropolit opisao u januaru 2020. kao ljude koje isključivo „zanimaju ovozemaljska dobra“, se uporno bave teološkim temama i podučavuju Mitropolita koji je čitav život posvetio ovim temama. Oni zastupaju teze suprotne od ruskog i carigradskog patrijaha. Velika samouverenost koju ova dva nova ''teologa''  demonstriraju u svom neznanju je karakteristična za tranzicione biznismene balkanskog tipa . Obično se kod takvih ljudi iza velikih državnih i crkvenih tema uvek nalazi ono što je za njih najsvetije - imovinski interes.