Demokratski centralizam je doktrina prema kojoj se izbor vladajuće elite (i programa – sic!) događa u demokratskim procedurama. Međutim, kada se na taj način izabere vođstvo, program i politike, konkretne odluke donosi izabrano rukovodstvo, bez obaveze konsultovanja baze, koja je obavezna da se bezpogovorno povinuje odlukama upravljačke elite.

Pošto je valjda i ranije znala da je entitetska podjela BiH međunarodno verifikovani evro-američki projekat serviran u Dejtonu, i pošto je, evo, sada otkrila da su „u podršku Srpskoj bili uključeni svi lideri od Slobe do Borisa, Biserko je trebalo da se zapita gdje je onda uopšte problem sem u njenoj glavi.

Tako se može doći u situaciju, istina malo verovatnu, da Savet ministara BiH bude formiran pre Vlade FBiH, jer će Čovićevi „prijatelji“ iz Brisela i Zagreba nastaviti da insistiraju na brzom formiranju izvršne vlasti na nivou BiH zarad „ubrzavanja evroatlantskih integracija“ BiH.

U pogledu očuvanja izvornog ustavnog statusa i postojećih nadležnosti Republike Srpske treba po svaku cenu sprečiti bilo kakvu pukotinu, a kamoli raskol u srpskoj političkoj i stranačkoj eliti, kao i učešće u bilo kom nivou vlasti na štetu srpskog naroda.

A ako se ostvari Dodikov naum da ubrzo formira svoju vladu, onda će se, u najmanju ruku, odužiti i proces formiranja vlasti na nivou BiH, ukoliko HDZ BiH Dragana Čovića bude i dalje insistirao da se vlast iz oba entiteta(RS i FBiH) preslika na nivo BiH.

Posebno je važno da ta borba u RS obuhvati čitav period, od Dejtona do danas. Da ni jedna vlast u RS ne smije biti izuzeta od odgovornosti za teško ekonomsko i socijalno stanje u ovom entitetu.

Ključ svih pomenutih „slučajeva“ jeste izborna baza, koja je u nacionalno duboko  podijeljenim društvima kao što je BiH naprosto nacionalno strukturisana. Uvođenje konstitutivnosti sva tri naroda u cijeloj BiH, pod svojevremenim pritiscima iz Sarajeva i Brisela, imalo bi smisla samo pod uslovom da su i relativno ravnomjerno distribuirani na cijeloj teritoriji zemlje.

Ako "stranci" i dalje budu istrajavali na staroj paradigmi, što im preostaje? Miljenici na političkoj i stranačkoj sceni su im na demokratskim izborima uglavnom poraženi, projekti propali. No, ako ne može kroz institucije, može izvaninstitucionalno, dakle putem rušenja nemiljeničke vlasti kroz prosvjede.

Rezultat izbora još uvek je nepoznanica, ali nezavisno od toga pokušaj primene standardne tehnologije „obojene revolucije,“ da bi se vaninstitucionalno uticalo na ishod, u Republici Srpskoj je doživeo moralni i politički krah.

Gotovo sva domaća i inostrana istraživanja pokazuju da Dodik, Željka Cvijanović i SNSD, sa DNS-om i SP-om, imaju veću ili manju prednost nad kandidatima i listama Saveza za promene, ali ne toliku da rezultat ne bi mogao biti tesan.