Dajana DŽonston – jedno novo lice Zapada

I ovoga puta na delu imamo stari scenario tako da se čini da i nema potrebe da se ponovo pitamo kako se tako nešto uopšte i dogodilo. Naime, zatvor Vejkfild, u kome je general Krstić izdržavao kaznu zatvora u trajanju od 35 god, spada u zatvore tzv. A kategorije koji podrazumevaju najviši stepen bezbednosti jer u njemu služe kaznu i najozloglašeniji teroristi. S obzirom da pomenuti zatvor ima vrhunsko obezbeđenje zvuči apsurdno da su trojica osuđenika naprosto “ušetala” u Krstićevu ćeliju i mučki ga pretukla.

Ovo je samo još jedan pokazatelj kakav tretman mogu da očekuju osuđenici srpske nacionalnosti u zatvorima u zapadnim zemljama. Odgovornost nadležnih haškog tribunala za smrt Slobodana Miloševića i Milana Kovačevića, koji zvanično nisu dobili odgovarajući lekarski tretman kao i samoubistvo Milana Babića i Slavka Dokmanovića, bivšeg gradonačelnika Vukovara [3] dovoljno govori za sebe.

Zatvor u koji je premešten bivši general Krstić imaće međutim, još niže obezbeđenje tako da su svi strahovi sasvim opravdani. Ostaje nam da se pitamo samo kada će se tako nešto ponovo dogoditi nekom zatvoreniku srpske nacionalnosti. Ne zaboravimo da u zatvoru Vejkfild kaznu služi i Momčilo Krajišnik.

Srećom, na zapadu je deo intelektualne javnosti, koji se na svakom koraku suočava sa ogromnim pritiskom, shvatio ovaj obrazac. Među njima je i Dajana DŽonston, istaknuta intelektualka i istinski borac za ljudska prava koja je rođena u Minesoti 1934. god. Ona je još kao aktivistkinja bila aktivna u pokretu protiv krvavog rata u Vijetnamu.

Mnogi su napali DŽonstonovu zbog knjige Suludi krstaški rat - Jugoslavija, NATO i obmana Zapada (Fools’ Crusade - Yugoslavia, NATO, and Western Delusions) u kojoj je navodno negirala genocid u Srebrenici i umanjila broj žrtava. Švedski levičarski list „Ordfront” je 2003. god, objavio intervju sa ovom aktivistkinjom koja je iznela svoj pogled na rat u Bosni koji se kosio sa jednom idejom koja se sastoji u tome da samo jedna strana predstavlja glavnog krvnika koga treba oštro kazniti. Ovaj intervju je naravno izazvao burnu reakciju, nažalost, ogromnog dela javnosti koji je već prethodno indoktriniran opštom medijskom slikom koja predstavlja odraz stvarnosti u jednom krivom ogledalu koje počiva u kabinetima vođa demokratskih zemalja na zapadu.  

Švedski izdavač je nakon ovih reakcija odbio da objavi Dajaninu knjigu u kojoj je ova spisateljica navela i sledeće: „Agresija na Srbiju je humanitarna iluzija, koju je godinama pripremao hor nevladinih organizacija i komentatora, koji su zamerali UN, Evropi i SAD što ne preduzimaju akciju, vremenom shvaćenu kao vojnu. Zahvaljujući tome, činilo se da je intervencija NATO alijanse usledila kao odgovor na zahtev javnosti.”[4] Jedan od najvećih živih američkih filozofa i lingvista, Noam Čomski, koji se suočio sa zabranom ulaska u Izrael,[5] ustao je u odbranu Dajane DŽonston a odbijanje izdavača da štampa njenu knjigu okarakterisao je kao uskraćivanje slobode govora.

Ali ovo nije kraj naporima Dajane DŽonston i svih intelektualaca koji nisu zatrovani jednim pogledom na svet koji podrazumeva neselektivnu konzumaciju svega što zapadni mediji, koji se nalaze pod čvrstom kontrolom političkih krugova moći, plasiraju modulirajući na taj način svest javnog mnenja i način razmišljanja, na šta nisu imuni ni istaknuti mislioci i filozofi poput Žan Bodrijara, istaknutog francuskog intelektualca koji je napisao da su Srbi “nosioci koplja etničkog čišćenja.” Naime, ona je napisala peticiju u kojoj se traži da se pritvorenicima srpske nacionalnosti osigura veća bezbednost u zatvorima širom Evrope kao i da se sprovede istraga povodom napada na Radislava Krstića ali i da se revidira drakonska visina kazne koja je izrečena bivšem generalu.

Direktor beogradskog instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Milivoje Ivanišević, koji je inače jedan od potpisnika peticije, izjavio je da je „Krstić osuđen za mnoga dela za koja nisu dati dokazi i koja su u međuvremenu sasvim osporena.” [6]

I za kraj evo jednog citata iz teksta Dajane DŽonston koji je objavljen u američkom časopisu „Kaunterpanč”, koji svedoči da je objektivan i izbalansiran stav prisutan i na zapadu zahvaljujući ljudima poput Dajane DŽonston koji su marginalizovani od strane intelektualnog „mejnstrima” i zvanične propagande koja samo pospešuje simuliranu stvarnost koju kreira zapadni politički establišment.

„Za razliku od Srba, bosanski muslimani su uživali usluge moćnih stručnjaka za međunarodne odnose, iz agencije „Ruder Fin”[7] sa sedištem u Vašingtonu, koji su znali kako da „preokrenu” konflikt u Bosni kako bi Srbe izjednačili sa nacistima što je bio najbrži i najlakši način da se javnost pridobije na stranu muslimana. Štampani mediji kao i političari istupali su sa tekstovima i drugim materijalom u kome su preuveličavani srpski zločini, dok su zločini počinjeni od strane muslimana, kao što je odsecanje glava srpskim zarobljenicima koje je potpuno dokumentovano, ostali strogo poverljivi. Za javnost ovo je bio jednostrani konflikt između „fašističkih agresora” Srba i nenaoružanih i nedužnih civila.” [8]