Rat protiv "Islamske države" i/ili sirijskog režima?

Zvaničnici Ruske Federacije uporno upozoravaju Vašington da je prekršio međunarodno pravo time što se upustio u vazdušne udare u Siriji protiv „Islamske države“ bez dozvole SB UN. Takvo intervencionističko ponašanje koje nije dobilo saglasnost vlade u Damasku može dovesti samo do još većih eskalacija na terenu.

Rat protiv "Islamske države" postao je „krstaški pohod“ zemalja Zapada, ali i zemalja saveznica iz arapskog sveta kao što je Saudijska Arabija, protiv fundamentalista i džihadista koji skrnave prvobitna islamska verska učenja i koji duboko štete samom islamu. DŽihadisti koji ljudima odsecaju glave su rak rana ne samo za islam, već i za zapadni i hrišćanski svet. I zaista, neophodno je formirati međunarodnu koaliciju koja će uključivati ne samo zemlje koje pripadaju hrišćanstvu i zapadnoj kulturi, već i zemlje koje pripadaju tradicionalnoj i pravednoj islamskoj kulturi.

Ovo nije sveti rat hrišćana protiv muslimana, već rat civilizovanih hrišćanskih i muslimanskih društava protiv otpadnika od vere, džihadasta "Islamske države". U ovom ratu najviše stradaju nevini muslimani, naročito u Siriji i Iraku. Međutim, neophodno je navesti glavnog krivca za stvaranje "Islamske države". Kao što znamo, rat koji je počeo u Siriji počeo je tako što su današnje saveznice u borbi protiv "Islamske države" najpre obučile pa naoružale borce iz arapskih zemalja da se bore protiv sekularnog i legalno izabranog režima Bašara el Asada.

Muslimani koji su radikalni borili su se protiv mirnih građana Sirije i sve je to inicirao zapad na čelu sa Sjedinjenim Državama. Od tih boraca protiv vlade u Damasku kasnije je stvoreno jezgro buduće "Islamske države", koja se otrgla kontroli Zapada i onih arapskih zemalja koje su stajale verno uz politiku Vašingtona. Sada, paradoksalno, potrebno je kazniti one fundamentaliste koje su SAD pre samo nekoliko meseci podržavale. Rat protiv "Islamske države" je rat protiv nekadašnjih saveznika u borbi protiv režima u Damasku. Vojska Sirije je od početka apelovala da se njene jedinice bore protiv terorista i ogranaka Al Kaide. U tim borbama sirijska vojska je pretrpela velike gubitke, ali je ona jedina vojna sila na terenu, osim Kurda, koja se bori na kopnu protiv terorista. Ulične borbe, upotreba teškog naoružanja u naseljenim mestima, kao i način borbe radikalnih islamista koji najpre isturaju nevine muslimane u prve borbene redove doveli su do velikog stradanja među civilnom populacijom u Siriji.

Ipak, uprkos tome što su mnoge njene najbolje jedinice uništene, sirijska armija još uvek hrabro odoleva odlično naoružanim falangama džihadista. Ukratko, režim Bašara el Asada jeste, ma šta zapadni izvori o tome rekli, izvor stabilnosti u regionu na isti način kao što su bili režimi Moamera Gadafija i Sadama Huseina u Libiji i Iraku. Međutim, niko od zapadnih saveznika koji bombarduju džihadiste nije odao priznanje sirijskoj vojsci na njenom postojanom držanju i direktnoj borbi protiv džihadista. Naprotiv, u akcije bombardovanja krenulo se bez zvaničnog odobrenja vlade u Damasku. Bojimo se da je samo pitanje vremena kada će bombe početi da padaju i po položajima sirijske armije.

Turski predsednik Redžep Tajip Erdogan izjavio je kako će Turska pomoći u borbi protiv džihadista Islamske države, ali da je cilj Turske i dalje svrgavanje sirijskog režima. „Efikasno ćemo se boriti i protiv ISIL i svih drugih terorističkih organizacija u regionu. To će uvek biti naš prioritet, naš prioritetni cilj će i dalje biti uklanjanje sirijskog režima, pomoć u zaštiti teritorijalnog integriteta Sirije i podsticanje ustavnog, parlamentarnog sistema koji obuhvata sve njene građane"[1].

Turska je pored SAD bila glavni neprijatelj sirijskog režima. Preko Turske u Siriju su ulazili teroristi koji su se borili protiv Damaska. Da su Sirija i Turska bile na ivici rata potvrđuje i obaranje turskog izviđačkog aviona tipa "Fantom F-4" i obaranje sirijskog vojnog helikoptera, koji se vraćao iz misije bombardovanja terorista, od strane turskih lovačkih aviona tipa "F-16". Američki predsednik Barak Obama rekao je da možda udari iz vazduha neće biti dovoljni i da će zapadni saveznici na čelu sa SAD morati da izvrše i kopneni napad na džihadiste.

Ukoliko američka armija stvarno i stupi u kopnenu borbu, što nije baš sasvim izvesno zbog velikog broja ljudskih gubitaka koji će biti neminovni, ona će sigurno napasti i sirijsku vojsku kako bi kopnenom invazijom srušila režim Bašara el Asada. Pitanje je kako će Ruska Federacija reagovati u tom slučaju. Moskva podržava vladu u Damasku i teško da će vojska Ruske Federacije dozvoliti da koalicione trupe napadnu jedinice sirijske armije, ali onda u tom slučaju imaćemo eskalaciju sukoba neviđenih razmera, u kom bi najviše profitirali džihadisti iz "Islamske države".

Dakle, neophodno je da se prizna vlada u Damasku i da se konačno koalicione snage udruže sa sirijskom armijom u borbi protiv džihadista. Koordinacija sa sirijskom vojskom koja ima toliko iskustva u borbi protiv terorista mogla bi biti presudna u pobedi protiv Islamske države. To opet znači da će Amerika morati da ostavi svoje pulene na terenu i da napravi pakt sa satanom iz Damaska.