Svi rizici napada na Siriju

Motivi za započinjanje američkih, i možda takođe anglo-francuskih napada protiv Damaska, izgledaju, iskreno, vrlo slabi. Nema dokaza da se hemijski napad u Dumi zaista dogodio, nije jasno sa kojim je oružjem izvršen (vazdušnim bombama, artiljerijskim granatama, eksplozivnim bačvama), niti ima indikacija oko njegovog eventualnog autorstva. Nedostaju potvrde, izveštaji nepristrasnih izvora, ali uprkos tome čak i Angelda Merkel je sigurna oko činjenica, i da je krivica do Damaska.

Pa ipak, sirijska vlada je pozvala Organizaciju za zabranu hemijskog oružja da izvrši inspekcije na licu mesta, sada kada su se pobunjenici evakuisali iz Dume u skladu sa sporazumom potpisanim sa Asadovim trupama. Nikoga, izgleda, ne interesuje to, da su pre jednog meseca sirijske trupe pronašle upravo u regionu Gute jednu manufakturu pobunjenika sa agresivnim hemijskim produktima, niti to da su ruske obaveštajne službe, nedelju dana pre događaja u Dumi, stavile do znanja, da pobunjenici pripremaju jedan incident sa hemijskim oružjem sa namerom da izazovu civilne žrtve koje bi pripisali vladinim snagama. Takođe, zbog ovih razloga, žurba sa kojom Tramp i Makron, čini se, žele da odobre napad protiv Damaska, pojačava utisak, da deca koja su ubijena hlorom u Dumi, predstavljaju samo izgovor, možda konstruisan za kancelarijskim stolom sa džihadističkim prosaudijskim pobunjenicima DŽajš al Islam (Rijad je čvrst saveznik SAD, koliko i Izrael) da bi se udarilo na Asada i njegove saveznike Ruse i Irance.

Niti služe na čast iskrenosti Zapadnjaka, pritisci od strane mnogih engleskih konzervativaca u parlamentu na vladu Tereze Mej kako ne bi ostavila ekskluzivno pravo kaznenih udara protiv Damaska Amerikancima i Francuzima. Motiv ima malo veze sa sudbinom sirijske dece – mnogi torijevski poslanici boje se u stvari toga da će, ako London ne uzme učešća u napadima, Francuska dobiti ulogu privilegovanog američkog vojnog partnera. Rizik je stvaran, posebno ako napad širokih razmera uvuče i snage Moskve u Siriji, primoravajući Ruse da odgovore, uz rizik jednog proširenog konflikta nad kojim bi se izgubila kontrola.

Nakon izraelskog napada u ponedeljak na aerodrom T-4, u okolini Palmire, gde je ubijeno sedam iranskih vojnih savetnika, Teheran je upozorio da ovaj napad neće ostati nekažnjen, dok su sirijske i ruske snage u stanju pripravnosti, u pogledu napada koji se mogu desiti upravo ovih sati. Neki elementi, mogli bi međutim, da ograniče „kažnjavanje“ Asada, navodeći SAD i saveznike da pokrenu samo jedan simboličan napad, kao što je bio onaj od prošle godine sa lansiranim raketama američke mornarice protiv sirijskog vojnog aerodroma Šajrat, u to vreme takođe kao odmazda za hemijski napad koji su osudili pobunjenici, ali koji nikad nije dokazan.

Mimo visokoparnih izjava, Amerikanci i Anglo-Francuzi nisu u stanju da sebi dozvole veće gubitke u jednoj munjevitoj akciji protiv Sirije, koja raspolaže sa efikasnom protivvazdušnom odbranom koju su osavremenili Rusi, kao što je pokazano u februaru obaranjem jednog izraelskog F-16. Osim toga, Moskva je postavila moćnu PVO u Latakiji sa sistemima S-400, koji su u stanju da pogađaju avione i rakete sve do 400 kilometara od svog boravišta, i sistemima za elektronski rat, koji su izgleda već neutralisali američke i izraelske rakete i dronove. Upravo su možda zbog tog razloga izraelski lovci lansirali svoje rakete iz libanskog vazdušnog prostora (kršenje međunarodnog prava na koje se Bejrut zvanično žalio, zbog kojeg se u UN-u niko ne brine), izbegavajući da nadleću sirijsku teritoriju.

Tako se čini verovatnijim, pored toga i poželjnijim, da će se eventualna kaznena akcija protiv Asada ograničiti na lansiranje tuceta krstarećih raketa sa letilica, ili sa brodova, i američkih, a možda takođe britanskih i francuskih podmornica. Rusko-sirijska odbrana mogla bi ih delimično uništiti ili poremetiti, a životi zapadnih pilota i vojnih lica ne bi bili izloženi riziku.

Preveo sa italijanskog: Nebojša Vuković

Izvor: http://www.lanuovabq.it/it/siria-tutti-i-rischi-di-un-attacco-occidentale