Opet lažu sa svih strana

Najlakši način osvojiti tvrđavu je iznutra. Tako je od Troje do danas. Srbija se danas osvaja iznutra. I za taj datum treba platiti danak i priznati gospodare na tuđoj zemlji. Za ovaj projekat i naredna drobljenja Srbije regrutuju se novi ljudi, koji žive od prodaje uslovnih laži. Regrutovani su i ranije ovakvi ljudi. Ostao je upamćen iznajmljeni Srbin Đorđije Nastić, organizator “Bombaške afere” 1908, i takođe spolja spakovane političke igre, tada u Beču, kako bi se, tokom pripreme Imperije za okupaciju Balkana, zavadila Crna Gora i Srbija. Pošto je odradio posao, umjesto obećane nagrade, Beč mu je odmjerio - od šake do lakta. A onda uvrijeđeni i izigrani Nastić presavio je tabak i napisao omanju knjigu “Finale”, sa svim detaljima šire manipulativne igre.

Da li će novi Nastići, koji najavljuju upodobljavanje Ustava novoj “realnosti”, na kraju dobiti istu “nagradu” ili, pak, “kolajnu za izuzetnost”?

Kažu da se najviše laže nakon lova i uoči izbora. Danas, izgleda, to narodno iskustvo je obogaćeno novim sadržajima. Uslovne laži prate Srbiju na svakom novom (is)koraku u ispunjavanju uslova za dobijanje datuma za otpočinjanje pristupnih pregovora. I ovaj Njegošev stih, iz naslova, mogli bismo pridodati, kao aperativ, uz svaki novi korak i pohvalu ka dobijanju datuma. “Rješenja će biti teška i bolna”, govore dva udarna pregovarača. A kako da neće biti. Nikako da kažu da je najnečasnija i najkobnija crta pregovaračke politike - prepuštanje sudbine države velikodušnosti neprijatelja Srbije. Očekuju velikodušnost Tačija i evropskih medijatora. U tom trku bez alternative državni dvojac, uz predsjednika, ukrkačili su teret da ga odbace tamo gdje im se kaže, kako bi napravili završni korak ka datumu i “Evropi bez alternative.”

Nikolić je već sročio Rezoluciju za rješenje najvažnijeg državnog pitanja, koje “nije po Ustavu, ali će narod prihvatiti promjenu Ustava”, u intervjuu egipatskom listu Al Ahram. I dodao: Egipat mi je u srcu. Nedelju dana ranije: Rusija mi je u srcu. Ali, Tomislav Nikolić dobio je izbore uz uslovnu podršku DSS-a: Samo uz saglasnost DSS-a može se ići na izmjenu Ustava Srbije, dakle ustavne preambule. Predsjednik vlade Ivica Dačić ide dalje: lagalo se da je Kosovo naše, pa je to čak ozvaničeno i Ustavom. A prije izbora, po njegovoj retorici, bilo je samo naše. Gdje je linija razgraničenja istine i laži, između časnog i nečasnog?

Prateći grmljavinu obećanja, ne zna se ko više masti, naši ili njihovi, ali se zna da olako “prelamaju u mozgu.” Istina, nisu odmah nakon izbora “prelomili”. Prvi čovjek države je u Njujorku, na 67. zasedanju Generalne skupštine Ujedinjenih nacija (septembar 2012), na plenarnoj sjednici, uz tvrdu odbranu Kosova saopštiti: "Zahtevamo samo istinu. Da se otkrije sudbina stotine nestalih Srba sa Kosova i Metohije, za koje se opravdano pretpostavlja da su bili žrtve nelegalne trgovine ljudskim organima i drugih zločina počinjenih na Kosovu i Metohiji. U ime svog naroda tražim pravdu za nevine žrtve".

Istup je podsjetio na specijalnog izvestioca Saveta Evrope Dika Martija, na kriminalne aktivnosti Dreničke grupe OVK, koju je predvodio sadašnji premijer Kosova Hašim Tači. Ponuđeni su dokazi da su 1999. i 2000. godine organizovali ilegalnu trgovinu ljudskim organima kao medicinskom sirovinom. Tačijevo ime, u izveštaju, pominje se 27 puta.

Nije prošlo pet mjeseci od Nikolićevog istupa u UN, pregovaraju sa Tačijem o statusu Kosova, uz napomenu da je bilo dosta grljenja sa Banjalukom. Tačiju se žuri jer zna da bez dogovora sa Srbijom rješenje Kosova je samo „zaleđen problem“, kao i Tajvan, a našem trojcu zbog datuma. Kipar, zbog turske okupacije sjevera ostrva, odbija neke pregovore sa EU. Dačić hoće pregovore, jer već 10 godina niko iz Beograda ne može na Kosovo dok ne dobiju saglasnost Prištine. Dakle, ne može na privremeno okupiranu teritoriju.

Ukoliko Srbija prizna drugu albansku državu na vlastitoj teritoriji, teško je vjerovati da će ova vlast biti kadra, kao i naredne, zaustaviti dalju fragmentaciju Srbije. U pitanju je samo sitno tkanje politike, korak po korak, i dalja dogradnja domaće “evropejske” infrastrukture.