Asadova "legija stranaca"

Moskva je počela sa povlačenjem jednog dela svog kontigenta koji drži u Siriji, vraćajući nazad svoj jedini nosač aviona „admiral Kuznjecov“. Njena intervencija u Siriji, koja datira od pre godinu dana, donela je sa sobom radikalan preokret na bojištu u korist sirijskog predsednika Bašara Asada. Pomoć ruskih bombardera potvrdila je vazdušnu premoć sirijske vojske naspram pobunjenika, omogućavajući pobede poput prvog zauzimanja Palmire ili Alepa. Ipak, kopnene trupe, koje ojačavaju ograničene snage sirijskih trupa, razmestio je Iran. Procenjuje se, da se između 15 i 30 hiljada stranih boraca iz različitih šiitskih milicija bori u Siriji, učvršćujući više od pedeset frontova na kojima se bore vojnici regularnih sirijskih snaga. To je element koji se pokazao ključnim u pobedama vojske koja je sada dužnik Rusije i Irana.

2012. godine, oko 3 hiljade oficira generala Kasema Sulejmanija, iz iranske Republikanske garde, zaduženo je da obuči mnogobrojne pripadnike snaga Nacionalne odbrane, kako bi se formirao jedan homogen paravojni korpus. Snage Nacionalne odbrane broje između 50 i 100 hiljada građana, koje naoružava i plaća vlada u Damasku, da štite svoje gradove i učestvuju u ofanzivama protiv pobunjenika. Pod iranskim kišobranom, došle su takođe različite šiitske milicije, kao, na primer, iračka formacija El Badr ili brigada Fatemijon iz Avganistana. Ove brigade broje između 3 i 4 hiljade ljudi, prema podacima koji su prikupljeni u izveštaju Hjuman Rajts Voča.

Jednako kao što je Hezbolah bio ključan akter u zauzimanju El-Kusejra, tako su i različite šiitske milicije i Sirijci koje je obučio Iran, bili to isto tri godine kasnije u osvajanju Alepa. „Pobedu u Alepu su izvojevale milicije koje je podržao Iran“, napisao je u svojoj poslednjoj analizi američki stručnjak Čarls Lister. Prema Listeru, Iran ima moć da utiče na paravojne pripadnike snaga Nacionalne odbrane i na preko 60 šiitskih milicija, koje broje preko 30 hiljada ljudi. Ovaj stručnjak procenjuje, da bi sirijska vojska mogla da računa na svega 20 hiljada pripadnika koji su kadri da budu angažovani u ofanzivnim operacijama u celoj Siriji. Armija od 220 hiljada vojnika, koliko ih je bilo pre rata, smanjila se na polovinu sa pogibijama vojnika u borbi. To je gubitak sa kojim sirijska vojska nije mogla da izađe na kraj nakon masovnog bekstva u inostranstvo do 70 hiljada mladića u uzrastu za obavezno služenje vojnog roka, prema podacima Sirijske opservatorije za ljudska prava sa sedištem u Londonu.

Dok se većina stručnjaka slaže oko ključne uloge koju su odigrale šiitske milicije na sirijskom ratištu, Amerikanac DŽošua Lendis relativizuje njihov uticaj. „Razmer poginulih sve objašnjava. Sirijska vojska izgubila je preko 100 hiljada boraca, dok su Hezbolah i Iran izgubili po hiljadu“. Postaje jasno da su mrtve na bojištu ostavili sirijska armija i sirijske paravojne trupe“. Za Lendisa, šiitska sila (Iran, prim. prevod.) nastavlja da bude ključni akter u podršci Asadu, i ta podrška omogućila joj je da uknjiži poen u regionalnoj borbi protiv sunitskog arhineprijatelja Saudijske Arabije. Pobeda koja nije samo rezultat delotvornosti šiitskih milicija u Siriji, već se širi u brzo napredovanje istih u Iraku, u borbi protiv Islamske države. „Na kraju krajeva, šiitske milicije kojima je pokrovitelj Iran, računaju na podršku dve najveće vazdušne sile – američke u Iraku i ruske u Siriji“.

(El Pais)

Preveo sa španskog: Nebojša Vuković

Izvor: http://interonal.el.com/inteal/2017/01/06/actualidad/1483698.html