Otadžbina: Na mestu predviđenom za srpsko-ruski manastir u Zubinom Potoku nikla velika baza kosovskih specijalaca

 Uzurpiranje i navodno obavljanje službe albanskog pravoslavnog sveštenika Nikole DŽufke u crkvi Sv. Arhangela Mihaila u selu Rakitnica kod Podujeva otkriva prave namere velikoalbanske ekspanzionističke politike. Ceo događaj, iz priloženog se vidi, odrađen je uz podršku separatističkih vlasti u Prištini.

Nešto ranije imali smo posetu nemačkog ambasadora iz Prištine manastiru Dečani gde on u svojoj izjavi kaže da je posetio kosovski manastir koji je pod zaštitom UNESKO-a zaboravljajući pri tom da je to svetinja Srpske pravoslavne crkve. Očita je namera i ovih u Prištini kao i onih iz Tirane da zaposednu srpske manastire u južnoj srpskoj pokrajini. Stoga je i čudnovato i neobično priznanje autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve samo otvorilo put da se i srpski manastiri na Kosovu i Metohiji nađu u tuđim rukama poput onih u Severnoj Makedoniji.

Reakcija na ovaj događaj Eparhije raško-prizrenske je interesantna. Ona kaže da je Nikola DŽufka samozvani sveštenik i ne pripada sestrinskoj albanskoj pravoslavnoj crkvi. Možda je to i tako a možda i nije imajući u vidu da se već godinama napadi na srpsku imovinu opravdavaju terminom „malji deca“. Ono što je zanimljivo jeste da eparhija u više navrata ponavlja da je albanska pravoslavna crkva sestrinska i prijateljska koja šalje veliki broj vernika da posećuju srpske manastire širom Kosova i Metohije. Još i kaže, što pomalo deluje neverovatno, da se zbog njih obavlja i liturgija na albaskom jeziku.

Upravo je i zadatak Eparhije raško-prizrenske da predseniku Srbije ukaže da odlaskom Srba iz južne srpske pokrajine gubi i srpska država a gubi i Srpska pravoslavna crkva. Narodni pokret Srba sa Kosova i Metohije „Otadžbina“ ne očekuje od srpske crkve da održi nikakve opozicione manifestacije ali se nada da će ona imati toliko smelosti da vlastima kaže da se bez Srba na KiM teško može odbraniti južna srpska pokrajina

Danas je veliki broj srpskih manastra na Kosovu i Metohiji poluprazan. Negde su jedan, negde dva monaha a negde, kao što je manastir Devine Vode na severu Kosova i Metohije, nema nikoga. Smenom i odlaskom blaženopočivšeg vladike Artemija Radosavljevića sa njim je prostor južne srpske pokrajine i samu eparhiju napustilo 135 srpskih monaha i monahinja. To je više nego što ima recimo Bugarska pravoslavna crkva. U odbrani Kosova i Metohije samo rukovodstvo Srpske pravoslavne crkve kao i vrh države moraju da nađu način da se ovaj sukob prevaziđe da bi se najveći broj monaha i monahinja vratio u srpske svetinje na Kosovu i Metohiji. Njihov povratak sigurno je da bi uticao da odbrana srpskih setinja bude mnogo jača. Nažalost kakvog izdajnika imamo na čelu srpske države njemu to nije ni u kakvom interesu. „Acu Srbinu“ je pre svega u intresu da sve ono što ima miris tamjana napusti Kosovo i Metohiju a ne da se vraća na te prostore. Uostalom, za njegovo vreme više od 40 hiljada Srba je napustilo Kosovo i Metohiju. Napori predsednika Srbije da se to zaustavi su nikakvi. Čak i kaže šta to ima veze, sele se i Albanci.

Upravo je i zadatak Eparhije raško-prizrenske da predseniku Srbije ukaže da odlaskom Srba iz južne srpske pokrajine gubi i srpska država a gubi i Srpska pravoslavna crkva. Narodni pokret Srba sa Kosova i Metohije „Otadžbina“ ne očekuje od srpske crkve da održi nikakve opozicione manifestacije ali se nada da će ona imati toliko smelosti da vlastima kaže da se bez Srba na KiM teško može odbraniti južna srpska pokrajina.

Danas na tam mestu vlada Kosova uz saglasnost ondašnjeg člana vlade i predsednika „Srpske liste“ Gorana Rakića i uz blagoslov predsednika Srbije izgradila je ogromnu vojno-policijsku bazu ROSU policije koja je tik nešto manja od one u Bondstilu. Broj pripadnika ROSU policije u njoj je neutvrđen ali sigurno je da nije mali

I još nešto, pre više od jedne decenije stanovnici opštine Zubin Potok imali su ideju da se u mestu Gornji Jasenovik izgradi zajednička srpsko-ruska pravoslavna crkva. Iz tog razloga su i samoj opštini poklonili svoje zemljište da se jedan takav objekat izgradi. Njihovi potpisi i dan-danas stoje u opštini kojim se odriču imovine u korist izgradnje ove svetinje. Namesnik ruske pravoslavne crkve u Beogradu otac Vitalij Tarasev bio je upoznat sa tom idejom predlažući da ta verska građevina bude simbol prijateljstva srpske i ruske pravoslavne crkve. Drvo za gradnju dopremilo bi se iz Rusije a kamen iz Metohije, upravo onaj kojim su građene brojne srpske svetinje. Sam manastir po zamisli autora imao bi podjednak broj monaha, kako ruskih tako i srpskih uz nazmenično smenjivanje igumana. Sam manastir trebao je da ima i kulturno-obrazovni karakter gde bi se tokom godine održavale brojne kulturne manifestacije kao i izučavanje ruskog jezika. Da bi cela ideja bila verodostojnija prikupljena su i imena velikog broja Rusa koji i dalje žive u Kosovskoj Mitrovici potomaka onih koji su za vreme Oktorbarske revolucije napustili Rusiju. Na nesreću svih nas ideja nije realizovana jer je vladika raško-prizrenski Teodosije to sprečio govoreći da taj manastir treba da prihvati raščinjenog vladiku Artemija što je bila notorna neistina. Posle takvih izava ruska pravoslavna crva je odustala od ove ideje ne želeći da kvari odnose sa Srpskom pravoslavnom crkvom.

Danas na tam mestu vlada Kosova uz saglasnost ondašnjeg člana vlade i predsednika „Srpske liste“ Gorana Rakića i uz blagoslov predsednika Srbije izgradila je ogromnu vojno-policijsku bazu ROSU policije koja je tik nešto manja od one u Bondstilu. Broj pripadnika ROSU policije u njoj je neutvrđen ali sigurno je da nije mali.

O svemu ovome kako smo branili Kosovo i Metohiju najbolji sud daće vreme i istorija. Oni su najbolje sudije za svakog od nas.  

 Kosovska Mitrovica

05.12.2023. godine