Nepodnošljiva lakoća srbofobije u Crnoj Gori

Crna Gora je jedina država u Evropi (ako se izuzme okupirani dio Srbije – Kosovo i Metohija) u kojoj se otvoreno vrši diskriminacija prema jednom narodu i jednoj vjeri. I to prema srpskom narodu, koji je prije samo 100 godina imao skoro 100% udjela u stanovništvu Crna Gore i prema Crkvi koja je stvorila Crnu Goru kao državu (prvobitno je bila teokratska sa vladikom na čelu sve do Njegoševe smrti).

Kunderinim rječnikom kazano, sve više zaprepašćuje nepodnošljiva lakoća javnog demonstriranja nacionalne i vjerske mržnje na štetu srpskog naroda i Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori. I to od ličnosti na javnim funkcijama. Počevši od predsjednika SDP-a Ranka Krivokapića, pa do Osmana Subašića, potpredsjednika opštine Bar iz iste partije. Ili od Mehmeta Bardija, predsjednika albanskog Demokratskog saveza, pa do Alija Đečbitraja odbornika iz iste partije u SO Bar. Ili Branke Nikezić, predsjednika SO Bar iz DPS-a, i svih odbornika SDPS-a (SDP + DPS) u istoj skupštini, koji smatraju da je dozvoljeno širenje vjerske i nacionalne mržnje, kao i iznošenje uvreda na račun srpskog naroda i SPC. I to iz fotelje potpredsjednika opštine Bar.

U Crnoj Gori su seksualno izopačeni zaštićeni od strane vlasti SDPS-a kao polarni medvedi, a Srbi i SPC su slobodne i poželjne mete za svakakve psihopate.

U pravno uređenoj državi bi one koji javno čine krivična djela širenje vjerske i nacionalne mržnje i to sa pozicija državnih funkcija odmah uputili u odgovarajuću medicinsku ustanovu da ispitaju njegovo mentalno zdravlje, a ako prođu taj test, bili bi krivično procesuirani. I funkcija bi im bila otežavajuća, a ne olakšavajuća okolnost, jer je i njihova odgovornost kao javnih ličnosti veća. Ali, u Crnoj Gori već odavno ne stanuje pravna država.

Nije novost diskriminacija prema srpskom narodu i Pravoslavnoj crkvi u Crnoj Gori, jer je to konstanta posljednjih više od deset godina, pogotovo od kada je DPS prihvatio separatistički i srbofobični program SDP-a. Ako su žrtve Srbi u Crnoj Gori, Krivični zakonik tu prestaje da važi.

Državni tužilac Ranka Čarapić se ne miješa u svoj posao i teške slučajeve ispoljavanja nacionalne i vjerske mržnje, čije su žrtve čak i mala djeca kvalifikuje kao blage prekršaje. Primjer je najnoviji slučaj sa Njeguša, kada je izvjesni Milo Kadija istjerao iz njegovog restorana (koji je radio bez dozvole) petoro male djece i monahinju. Samo zato što su Srbi. U Crnoj Gori je to dovoljan zločin.

Za skandiranje na Cetinju na rukometnoj utakmici pred TV kamerama ''Srbe na vrbe'' i ''Ubi, zakolji Srbe'' niko nije kažnjen, čak ni opomenom. Vlasti SDPS-a i njihovo partijsko tužilaštvo tu ne vide ništa ružno i protivno Zakonu. Režimski i prorežimski mediji ćute iz sve snage, pogotovo TV CG i ''Pobjeda'' (ovdje latinica nije slučajna). I slučaj je zataškan za sada.

To zlokobno podsjeća na slične slučajeve na Kosovu i Metohiji od prije 20-30 godina, kada su tadašnji albanski funkcioneri slične zločine, najave zločina i šovinističke ispade pravdali sa ''igraju se deca''.

Osman Subašić je i sa pozicije zamjenika ministra policije demonstrirao srbofobiju i namjeru da što više Srba protjera iz Crne Gore pod lažnom i tajnom oznakom ''državni neprijatelj'' o čemu su mediji pisali u više navrata, a posljednji put prije godinu dana o slučaju u Sutomoru. Njegova ostrašćenost je išla dotle da je čak i predsjedniku Nove srpske demokratije Andriji Mandiću htio da oduzme državljanstvo i pasoš. Kao što je već uradio Predragu Popoviću iz Narodne stranke. Ili kao što je protjerao sveštenike SPC iz Pljevalja i sa Svetog Stefana van Crne Gore. Kao što je htio i protojereja Velibora DŽomića, koji već dvadeset godina živi u Podgorici. Osman Subašić kao pripadnik islamske vjere i visoki policijski funkcioner se ne libi da ruši crkvu na Svetom Stefanu, niti da javno traži rušenje crkve Svete Trojice na Rumiji. Kada njegove brljotine u MUP-u više nijesu mogle da se kriju i tolerišu, sklonjen je na mirnije mjesto potpredsjednika opštine Bar. Ali ni tu mu đavo ne da mira i opet javno iskazuje nacionalnu i vjersku mržnju prema srpskom narodu i SPC, začinjenom i brojnim uvredama. Ali, u Crnoj Gori ne stanuje pravna država i za sada nema nikakvih sankcija. Čak ni prekora.

Na sjednici SO Bara prije nekoliko dana odbornik Ali Đečbitraj javno u radio prenosu vrijeđa crkvu Svete Trojice, naziva je ''maketom crkve'' i traži njeno rušenje. Na moj zahtjev i primjedbu, kao srpskog odbornika, upućenu predsjednici SO Bara Branki Nikezić da mu oduzme riječ zbog vršenja krivičnog djela ''izazivanje nacionalne i vjerske mržnje'' i javnog govora mržnje, ona, zaklonjena nezasluženom platom od 1.600 evra, odgovara da ne vidi tu nikakav govor mržnje i takođe traži rušenje crkve Svete Trojice.

Potom odbornici DPS-a glasaju protiv smjene Subašića, čime staju na njegovu stranu i pravdaju njegova krivična djela širenja vjerske i nacionalne mržnje, umjesto da traže od koalicionog partnera da odredi drugog čovjeka za potpredsjednika opštine.

Da je neki Srbin rekao ili uradio nešto protiv pripadnika druge dvije vjere, urgentno bi od strane hrvatske vlade Crne Gore bio upućen u Hag kao teški ratni zločinac, čak i bez njihovog zahtjeva.

Ali, Božjom promišlju mi Srbi iz Crne Gore, iako žrtve vjerskog i nacionalnog šovinizma od strane vlasti, ne odgovaramo šovinizmom, već se molimo Bogu da vrati razum zaslijepljenim mrziteljima.

Ako pravna država u Crnoj Gori ne počne odmah da funkcioniše, oni što skandiraju na Cetinju i ovi navedeni što ih inspirišu i motivišu, krenuće u akciju da ostvare ono što skandiraju.

Autor je predsednik Kluba odbornika Nove srpske demokratije u SO Bar