Vaskršnja poslanica: Svet se pretvara u fabriku lažnog sjaja i prolaznih vrednosti

SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA
SVOJOJ DUHOVNOJ DECI
O VASKRSU 2009. GODINE

PAVLE

PO MILOSTI BOŽIJOJ PRAVOSLAVNI ARHIEPISKOP PEĆKI, MITROPOLIT BEOGRADSKO-KARLOVAČKI I PATRIJARH SRPSKI, SA SVIM ARHIJEREJIMA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE, SVEŠTENSTVU, MONAŠTVU I SVIMA SINOVIMA I KĆERIMA NAŠE SVETE CRKVE: BLAGODAT, MILOST I MIR OD BOGA OCA, I GOSPODA NAŠEGA ISUSA HRISTA, I DUHA SVETOGA, UZ RADOSNI VASKRŠNjI POZDRAV:

HRISTOS VASKRSE!
VAISTINU VASKRSE!

Recimo, braćo, i onima koji nas mrze,
oprostimo sve radi vaskrsenja.

(Pashalna stihira)

I ove godine u prolećne dane, draga braćo i sestre, u jednakoj radosti proslavljamo najveći praznik Crkve Božije, Vaskrsenje Hrista Spasitelja. Svake godine u ovo doba, kada tajanstvena sila života budi obamrlu prirodu, slava Vaskrslog Gospoda i u nama budi jedan svetliji, svetiji i radosniji život. Danas naviru uzvišene misli, rađaju se divna osećanja i obuzima nas jedno sveto i nesvakidašnje raspoloženje. Sa Vaskrslim Gospodom i mi se uzdižemo u jedan viši i sadržajniji život. Blista u srcu našem pobednički sjaj večnog života koji nam je darovao naš Vaskrsli Iskupitelj i Spasitelj. Kao što je u onom tajanstvenom Početku, na Božiju Reč postao svet i u svetu život, tako je svojom Božanskom silom vaskrsnuo iz mrtvih Sin Božiji Isus Hristos. Ovaj veliki događaj tajanstven je kao stvaranje sveta, čudesan i uzvišen kao prava pesma radosti koja se zaorila nad sveukupnom Božanskom tvorevinom. Šta više, kao punoća prvog stvaranja i kao novo stvaranje, on je još čudesniji i uzvišeniji kako od prvog stvaranja tako i od svih istorijskih zbivanja.

Mnogi vekovi dele nas od onog vedrog jerusalimskog praskozorja, kada su svete žene Mironosice ugledale prazan grob. A bile su došle da mrtvo telo svoga Učitelja pomažu mirisima, da Ga orose suzama i da hladnu grobnu ploču zagreju toplinom svoje ljubavi, svoje vernosti i svoje odanosti. Bile su one i pored krsta Raspetog Spasitelja onda kada su Ga, osim Majke i jednog učenika, svi bili ostavili. Makar i izdaleka pratile su one poslednje trenutke najvećeg Učitelja. Nisu Ga zaboravile ni kada je umro. Zato su udostojene da budu prvi svedoci i prvi vesnici Vaskrsenja, prve radosnice novoga života u Vaskrslom Gospodu. Danas i u našim ušima odzvanja eho one blage opomene koju im je uputio anđeo Božiji sa grobnog kamena: „Što tražite živoga među mrtvima? Nije ovde, nego ustade” (Lk 24, 5–6). I uplašene žene, tu u vrtu gde je bio grob, prve doživeše radosni susret sa Vaskrslim Gospodom. Uputio ih je da idu u Galileju, da obaveste učenike i da ih obraduju radosnom vešću da će se i njima javiti (Mk 16, 7). I evo, draga deco Božija, i ova naša današnja vaskršnja radost potiče od tog susreta sa Vaskrslim Gospodom, Koji je vaskrsao za nas i uneo radost novog života u sve sledbenike Svoje i ispovednike Njegove Božanske nauke.

Isto tako, dele nas vekovi od sutona onog jerusalimskog dana, kada se Vaskrsli Gospod javio sledbenicima Svojim, Kleopi i drugom učeniku. Preplašeni, hitali su oni iz Jerusalima u Emaus, da bi se sklonili zbog straha od Judeja. Iako nisu bili hrabri kao svete žene Mironosice, udostojeni su susreta sa Vaskrslim Gospodom. Skrio je On od njih Svoj pređašnji lik, pa Ga nisu poznali. I kada ih je posle razgovora o onome što se dogodilo u Jerusalimu i lomljenja hleba napustio, ispovediše se jedan drugome kako je „srce gorelo u njima” dok je sa njima besedio (Lk 24, 13–32). Onaj isti sveti oganj, koji je goreo u srcima dvojice Hristovih učenika koji su išli za Emaus, plamsa danas i u nama, kada proslavljamo ovaj Praznik nad praznicima, kada i mi doživljavamo duhovni susret sa nevidljivim pobediteljem smrti. Isti taj oganj grejao je i greje Crkvu Božiju u dugim vekovima njene istorije. Zar On sam nije kazao: „Dođoh da bacim oganj na zemlju” (Lk 12, 49). Taj sveti oganj grejao je i pretke naše i osvetljavao im život u tamnicama dugih vekova. Živeli su oni dugo bez doma, bez ognjišta, bez slobode, u krajnjoj nesigurnosti, bez kućišta i imanja, kao i mnogi danas koji su izbegli sa svojih ognjišta, ali uvek sa verom u vaskrslog Gospoda, s verom u pobedu pravde i istine i s verom u vaskrsenje.

Isto tako, dugi vekovi dele nas od one prve vaskršnje večeri, kada se Vaskrsli Gospod prvi put javio svojim od straha i razočarenja preplašenim učenicima, i pozdravio ih pozdravom ohrabrenja: „Mir vam!” (Jn 20, 19). U tren oka vratio im je mir, vaskrsao veru u Njega i Svoje Božansko poslanstvo. Da On, Sin Božiji, nije vaskrsao, istorija hrišćanstva bila bi završena odmah Njegovim poslednjim rečima na Krstu: „Svrši se!” (Jn 20, 30). A On je vaskrsao i u ime te istine Njegovi učenici dadoše radosno život za Njega. Noseći tu veliku istinu Njegova Crkva pošla je u pobednički pohod širom sveta, da bez prolivanja krvi pobedi svoje brojne do zuba naoružane neprijatelje.

„Što tražite živoga među mrtvima?” (Lk 24, 5), opomenuo je, kao što ste čuli, anđeo Božiji svete žene Mironosice, nadnete nad svetim grobom. Ali one su pošle na Njegov grob žedne istine i večnog Života. A danas milioni i milioni duhovno osiromašenih i moralno opustošenih ljudi, zaneseni sjajem prolaznih stvari, žive u ovom svetu kao u hladnom grobu. Zar se svet ne pretvara u fabriku i tržište lažnog sjaja i prolaznih vrednosti? Zar se danas često ne govori da čovek i bez neba može mirno da hodi po zemlji? Kao da se popeo današnji čovek na visoke vrhove svoje vavilonske kule, samouveren u svoje znanje, ali često sitan, sebičan, agresivan i pun zlih nastrojenja koja prete njegovoj kuli i njegovom opstanku. Bojimo se da će se ova naša civilizacija suviše kasno setiti Hristovih reči: „Bez mene ne možete činiti ništa” (Jn 15, 5).

Naš Spasitelj je i postao čovek, da bismo se mi obožili. Dao je da se razapne na Krstu da bi iskupio grehe roda ljudskog. Vaskrsao je iz mrtvih da bi nama darovao večni život. Učinio je smrt samo jednim posebnim trenutkom u životu - životu koji ne prestaje. Kada je Pilat presuđivao Spasitelju, nije imao duhovne snage ni umne visine da u Njemu prepozna Sina Božijeg. Ali ipak, ispred njegovih očiju nije mogla da umakne lepota ljudskog lika stradalnog Spasitelja u njegovoj sudnici. „Evo čoveka!” – objavljuje Pilat tužiteljima (Jn 19, 5). Ovim je ipak pokušavao da utiče koliko-toliko na okorele savesti Hristovih ubica. Verovao je da će ljudski sjaj Njegove Ličnosti možda neke pokolebati.

Molimo Vaskrslog Gospoda da i u nama vaskrsne ljudski lik prvobitne čovekove prirode, koji je danas tako često izvitoperen, maskiran i unakažen brojnim manama i porocima. Da i u nama svako prepozna čoveka, obasjanog Njegovim večnim životom, bio imućan ili siromašan, na velikom ili malom položaju i mestu. Naše doba je trenutno suočeno sa materijalnom krizom, ali je kod nas još prisutnija kriza morala i karaktera. Radovaćemo se ako svako, ugledavši bilo koga od nas, može da kaže: Evo čoveka! – da bi svako, i prijatelj i neprijatelj, i sudija i tužilac, u svakome od nas uvek doživeo istinskog i pravog čoveka. Sačuvajmo, braćo i sestre, ljudsko dostojanstvo, koje je toliko uzdigao Svojim Vaskrsenjem Sin Božiji. Sačuvajmo veru u Vaskrslog Gospoda, ljubav prema bližnjima, istini i pravdi; prema svemu dobru koje ljudi ipak žele, ali koje bez pomoći Vaskrslog Gospoda i Njegovog Jevanđelja ne mogu postići.

Pomolimo se Vaskrslom Gospodu i zamolimo Ga kao dvojica učenika, putnika za Emaus, da ostane sa nama. Da mu se radujemo, da iz Njega crpimo snagu, da se duhovno uzdižemo, da nas ne zahvate i ne odnesu mutne vode našeg vremena.

Upućujući ovu poruku svoj našoj braći i sestrama, danas se posebno sećamo vernika na Kosovu i Metohiji, kao i naših vernika širom sveta, na svima kontinentima gde pravoslavni Srbi i svi pravoslavni hrišćani danas proslavljaju Vaskrsenje Hristovo, vaš Patrijarh i svi Arhijereji Srpske Crkve pozdravljaju vas pozdravom radosti i novog života.

HRISTOS VASKRSE!
VAISTINU VASKRSE!

Dano u Patrijaršiji srpskoj, u Beogradu, o Vaskrsu 2009. godine. Vaši molitvenici pred Vaskrslim Gospodom:

Arhiepiskop pećki, Mitropolit beogradsko-karlovački i Patrijarh srpski PAVLE
Mitropolit zagrebačko-ljubljanski JOVAN
Mitropolit crnogorsko-primorski AMFILOHIJE
Mitropolit srednjezapadnoamerički HRISTOFOR
Mitropolit dabrobosanski NIKOLAJ
Episkop šabački LAVRENTIJE
Episkop niški IRINEJ
Episkop zvorničko-tuzlanski VASILIJE
Episkop sremski VASILIJE
Episkop banjalučki JEFREM
Episkop budimski LUKIJAN
Episkop kanadski GEORGIJE
Episkop banatski NIKANOR
Episkop za Ameriku i Kanadu Mitropolije novogračaničke LONGIN
Episkop istočnoamerički MITROFAN
Episkop žički HRIZOSTOM
Episkop bački IRINEJ
Epskop britansko-skandinavski DOSITEJ
Episkop raško-prizrenski ARTEMIJE
Episkop bihaćko-petrovački HRIZOSTOM
Episkop osečko-poljski i baranjski LUKIJAN
Episkop srednjoevropski KONSTANTIN
Episkop zapadnoevropski LUKA
Episkop timočki JUSTIN
Episkop vranjski PAHOMIJE
Episkop šumadijski JOVAN
Episkop slavonski SAVA
Episkop braničevski IGNjATIJE
Episkop mileševski FILARET
Episkop dalmatinski FOTIJE
Episkop budimljansko-nikšićki JOANIKIJE
Episkop zahumsko-hercegovački GRIGORIJE
Episkop valjevski MILUTIN
Episkop zapadnoamerički MAKSIM
Episkop gornjokarlovački GERASIM
Episkop australijsko-novozelandski IRINEJ
Episkop umirovljeni zahumsko-hercegovački ATANASIJE
Vikarni Episkop hvostanski ATANASIJE
Vikarni Episkop jegarski PORFIRIJE
Vikarni Episkop lipljanski TEODOSIJE
Vikarni Episkop dioklijski JOVAN
Vikarni Episkop moravički ANTONIJE

OHRIDSKA ARHIEPISKOPIJA:

Arhiepiskop ohridski i Mitropolit skopski JOVAN
Episkop pološko-kumanovski JOAKIM
Episkop bregalnički i mjestobljustitelj Eparhije bitoljske MARKO
Vikarni Episkop stobijski DAVID