Kako je jedna mala knjiga pokazala koliko je Srbija slobodna

Jedna od nezaobilaznih tema u srpskim medijima prethodnih dana bilo je pojavljivanje knjige pod naslovom "Istina o slučaju vladike Artemija". Po sadržaju ova knjiga predstavlja zbornik već objavljenih saopštenja vladika Artemija i Atanasija, tu je i jedan dopis vladike bačkog Irineja, kao i tekstovi poznatih srpskih novinara i intelektualaca o ovom slučaju. I ništa više! Priređivači ove knjige su mr Zoran Čvorović i mr Sonja Spasojević, dva imena do tada potpuno nepoznata javnosti, ali iz "firme"koja je česta novinarska mušterija. Dakle, osnovne činjenice vezane za knjigu "Istina o slučaju vladike Artemija" ukazivale su da će ona posle izlaska iz štampe proći kao mnoge druge publikacije koje obrađuju crkvenu temu – ostaće trajno nepoznata za većinu nezainteresovanih građana Srbije. Događaji koji su usledili bili su potpuno suprotni ovakvim logičnim predviđanjima, jer je ova mala knjiga podigla neviđenu medijsku buku, dok se protiv priređivača, javnih anonimusa, pokrenula medijska haranga, koja nije zabeležena od Brozovog vremena.

Knjiga"Istina o slučaju vladike Artemija"započela je svoj burni život još u maloj provincijskoj štampariji, u koju je, dok su se sušila slova na njenim stranicama, došao "lopov" i uzeo knjigu. Taj "razbojnik" je i pre priređivača na enkavedeovski način došao do knjige, oglušujući se o reči Hristove - "ko ne ulazi na vrata u tor ovčiji nego prelazi na drugom mjestu, on je lopov i razbojnik" (Jn. 10. 1.). Opskurni štampar koji šalje dojave o knjigama, i uz to štampa za navedenu "firmu",novinarsku mušteriju, i sveštenik tajni cenzor - to su scene, koje su se, iz vremena najvećih progona pravoslavlja (iz doba Teofana Prokopoviča i Petra Velikog ili Josifa Visarionoviča Staljina), prenele u demokratsku i slobodnu Srbiju na početku XXI veka. Kada je cenzor, i ne gledajući sadržaj, u naslovu knjige video reč ISTINA uz ime progonjenog vladike, počeo je pred svedocima (da li je u ničeovskom zanosu moći sveštenik-pravnik zaboravio na značaj ovog dokaznog sredstva?), u duhu najboljih učitelja koji su lečili narod od "opijuma" zvanog religija, da preti priređivačima knjige. Scena sa razbojnikom i cenzorom se završila, a već prvog jutra života malene knjige, usledio je novi napad na priređivače. Rektor Univerziteta u Kragujevcu poziva, po nalogu Sinoda i administratora Eparhije raško-prizrenske umirovljenog episkopa Atanasija, pojedine profesore Pravnog fakulteta da u najboljem duhu "evropske prosvećenosti" izvrše pritisak na priređivače "jeretičke" knjige. Nezaštićeni asistenti, na početku naučne karijere, egzistencijalno vezani za ustanovu u kojoj rade, podvrgavaju se sistematskoj presiji, po metodama uspešno savladanim u vremenu "brozomore". Vrhunac ovog svojevrsnog duhovnog linča, kome su izložena dva asistenta i njihove porodice, usledio je u petak, 23. 4. 2010. godine, posle posete rektora Slobodana Arsenijevića, kao i dekana i profesora Pravnog fakulteta u Kragujevcu Predraga Stojanovića i Nenada Đurđevića, patrijarhu Srpskom g. Irineju. Rektor Univerziteta u Kragujevcu je tada izjavio, kako je prenela na svom zvaničnom sajtu "Informativna služba SPC", da"dobri odnosi između Univerziteta i SPC ne mogu i ne smeju biti narušeni samovoljnim i neodgovornim istupima pojedinaca kao što su javni istupi mr Zorana Čvorovića i mr Sonje Spasojević, asistenata Pravnog fakulteta, koji su se uključili u svojevrsnu kampanju protiv legitimnih odluka Svetog Arhijerejskog Sinoda povodom situacije u Eparhiji Raško-Prizrenskoj". Na izjavu rektora, kako stoji na pomenutom sajtu, nadovezao se dekan Pravnog fakulteta prof. dr Predrag Stojanović, rečima: "da nijedan organ Univerzteta i Pravnog fakulteta ne stoji iza stavova koje u javnosti iznose dvoje pomenutih asistenata i od istih se javno ograđuje... " Razumljivo je da Rektor, ginekolog, ne zna da svojim istupima krši čitav niz odredbi Ustava Republike Srbije o sekularnoj državi i slobodi misli, savesti i veroispovesti (čl. 11 i čl. 43 Ustava), ali i čini krivično delo povrede ravnopravnopravnosti, (čl. 128, st. 2 K. Z.), kao i krivično delo zloupotrebe službenog položaja (čl. 359, st. 1 K. Z.), jer svojom izjavom nanosi štetu i povređuje prava dvoje asistenata. Međutim, neshvatljivo je da profesori Pravnog fakulteta ne poštuju navedene norme, već kao saučesnici učestvuju u njihovom izvršenju. Vrhunac svega je ponašanje prof. dr Nenada Đurđevića, profesora Obligacionog i Sportskog prava, jer on, kao neko ko predaje i Crkveno pravo, najpre treba da zna šta znači princip odvojenosti crkve od države, kao i to da jednu od temeljnih evropskih vrednosti čini freedom of religion, ujemčena Konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda od 1950. godine. U ovoj inkvizitorskoj hajci, nažalost, saučestvuje i nevidljiva ruka iz "Informativne službe SPC" koja sastavlja ovakva saopštenja, iako su ona protivna predanjskoj praksi uređivanja odnosa države i Pravoslavne crkve. Priređivači knjige se, i posle svega, nadaju da će razumevanje naći upravo kod onih arhijereja, koji govore o Hrišćanskoj veri, kao veri ljubavi, i koji imaju razumevanje za sve, za rimokatolike, protestante, muslimane, budiste i ateiste, a uz njih verujemo i za nas, "zabludele" svoje ovce.

Šta su pokazale sve ove epizode iz medijske priče "Istina o slučaju vladike Artemija"? Jedna malena knjiga pokazala je koliko je polje slobode u današnjoj Srbiji i koliko su čvrsta njena pravna jemstva. Još jednom se videlo da su zbog političkih interesa žrtvovani, ne vladika Artemije, ponajmanje dva asistenta, već sloboda i pravo, kao temelj jedne države. Krajnje je vreme da se osvestimo, i u srpskoj državi i u Srpskoj Crkvi, jer gnoj iz celog narodnog tela kulja na sve strane! Što se tiče priređivača knjige, oni smireno, kao pravnici, čekaju reakciju tužilaštva, ombudsmana, Ministarstva prosvete, i najzad Predsednika Republike.